prensiplerim var. yakın arkadaşlarım benim sevmediğim bir insanı sevemez ve görüşemez. ama pratikte sorun yaşıyoruz. hem geliyorlar bana şöyle oldu böyle yaptı diyorlar. hem de kucak açıyorlar. ben anlamadım hacut.  kesiyorum ilişkimi.

İşe girdiğimi söylememiş miydim? Çok hevesliydim işe girmeye. Ama görüşmeye giderken bile bir heyecan kıpırtısı yoktu içimde. İş teklifi gelince de " heee öyle mi? iyi bari olsun." dedim lan. Görüşen kadın bile şaşırdı. Ne bileyim, hani işe başlıyorsun, yeni bir ortam, ilk defa düzenli para kazanmaya falan başlıyorsun. Bir heves,mutluluk olur. Yok! Her gün o masanın başına oturup, her gelenin ismini öğrenip gülümsemek, saçma sapan bilgisayar programını öğrenmek bir eziyet benim için. İlk günün akşamında " acaba gitmesem mi?" diye düşündüm. Açmadı beni. Mutlu değilim.