Katinayım,bu da makasım

Efenim terzilik hayatıma geçenlerde nerden baksan 7-8 yıllık pijamamın artık sağ dizinin kafamın girebileceği boyutta yırtılmasıyla başladım. Önceleri ufak bir yırtıkdı.Sonralar ben o pijamayı giyerken ayak parmaklarımın takılmasıyla bildiğin karadelik kıvamına geldi.Hayır,neden ısrarla çöpe atmıyorum bilmiyorum. Annem aldı yer bezi falan yapmaya kalkıştı.Ben de bulup ellerimle yıkayıp tekrar giymeye devam ettim. Obsesif miyim neyim bilemedim.

Neysee.. En son giyerken ben bu pijamayı ölümden döndüm yahuu. Ayağım gene takıldı yırtığa, ben diz üstü düştüm, düşerken de çenemi masaya gömdüm hafiften. Dişlerim takırdadı fazla hasarım yok ama korktum. Bu kadar ucube bir şekilde ölemezdim.Sinirlendim ben de, evet pijamama sinirlendim. Ona öyle bir ceza vermeliydim ki şaşıp kalmalıydı. Çöpe atsam olmaz,bu onun için bir kurtuluş olurdu cezadan ziyade.. Yer bezi yapsam, ağır kaçardı. Ben de makası aldım elime,şort yaptım onu minisinden.

Terzilik hayatım böyle başladı evet,gerçi bi paçası uzun diğeri ona nazaran kısa kalmış ama olsun, önemli olan işlevi değil mi? Elimden tutsalardı neden bir Cemil İpekçi olmayaydım? Hepsi babamın hatası, doktor ol dedi bana.Ama ben olamadım o da ayrı bir yazı konusu. Konu çarpttırdım farkındayım. Neyse,dün pazardan 2 TL ye artık kumaş aldım. Etek dikerim dedim,aynen bu şekil etek dikerim. ohaaa! güvene bak. Hayır, sökük dikebiliyorum,gömlek düğmesi de dikebiliyorum ama manto düğmesi topak topak oluyor. Ama etek dikerim.

Bugün aldım kumaşı,azcık da annemin katkılarıyla bildiğin büzgülü,yüksek bel etek diktim. Benim için büyük bir olay.Kendime şaşırdım vallahi. Hatta üstümde şu an. Geçen ay da gömlek diktiririm diye bi kumaş almıştım ama yok artık abartmıyım yahuuu.