şu an çok enteresan intihar planları yapıyorum.migrenim tuttu zira.vücudmu sabitleyip bir eşarp yardımıyla boynumu kırmak istiyorum.ya da çok klişe ama silahla beynimi duvara yapıştırmak..
böylee ağrıyan gözlerimin önünde saçma sapan bir çizgi,ense kökümden başlayıp göz sinirlerimi arkaya doğru çeken bir ağrı,midemi deşme hissi uyandıran bir bulantı,beni hayattan uzaklaştıran görüş kaybı ve mallık hissiyatı,şöyle boynumdan bir yarık açsam içinden fışkıracak kanla bütün bunları biteceğine dair duyduğum tuhaf inanç.. geçici hizmet dışıyım.
ışığa,sese,kokuya karşı tepkiliyim şu sıralar.direk kendimi kaybederek bunların kaynağına turp suyu sıkabilirim.
migren öyle bir illetki,kriz anında insanın her nedense kendine zarar verme isteği fazlasıyla artıyor. kafatasının içinde acıyan, ağrıyan, kavrulan, zonklayan bir beyin bazen kişiye çok acı şeyler yaptırabiliyor. bu acı şeyler, ağrı sırasında saç yolma, kafayı sert eşyalara bile bile vurma gibi eylemler olabiliyor.
bazen öyle bir hal alıyor ki, aldığınız ilaçlar, size yapılan iğneler ve telkin edici sözler bile işe yaramıyor. gereksiz ufak sesler amansız ve acı dolu bir çığlık gibi geliyor, "tik-tak" diye ses çıkaran saatlerden, sokaktan geçen arabalardan, alt komşunun konuşma seslerinden, kombinin ateşleme sesinden bile büyük bir nefrete kapılabiliyorsunuz.kendi kendinizin katili olabilme ihtimalinizi düşündürtüyor.
allah düşmanıma bile vermesin,bile diyorum bakın düşman diyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder