ergen yazısı gibi olacak ama onlar da insan. belirsizlik çok kötü bir şey, önünü görememek,bir baltaya sap olamamak, bir yere ait olamamak çok kötü. hayatımı oluşturup bir sonraki levele geçemedim. çaba harcıyorum kendimce ama olması gerektiği için yapıyorum bunu. yani bunun neticesinde bir şey elde etmek gibi bir garanti yok. sadece benim durumumdakiler benzer hareketler sergiliyor diye yapıyorum. sürüye uyuyorum ya da uyduruluyorum.

ne istediğimi bilmiyorum. çok şey istemiyorum ama alı olsun gülü olsun diye içinden çıkılmaz bir hale sokuyorum onu.isyan etmeyi falan bıraktım artık, kabullendim akıbetimi. hala nerden tutabilirim diye durumları evirip çeviriyorum. bazen içinde bulunduğum hal kimsenin umrunda değilmiş gibi hissediyorum. sanki sonumun ne olacağı belliymiş de biraz daha zaman varmış gibi tavır takınıyorlar. eğer öyleyse söyleseler de ben de kendi keyfim için yaşasam bu süreyi. kimse yardımcı değil,herkes birbirinden ne koparırım diye bakıyor. ben de bu durumda götü başı kollamak zorunda hissediyorum. daha bir atak,daha bir tetikte, daha bir gergin..

moralim bozuk,canım sıkılıyor. ondan geveledim bu kadar. herkes iyi olsun.