sabah anneme dert yanıyordum. herkes konuları bitirmiş sadece soru çözüyorlarmış. ben daha başlamadım yarısına bile diyordum. annem de çayından bir yudum aldı, şöyle dedi;

" bak çocuğum, herkesin her dediğine inanma. biri çıkar öyle bir sıçtım ki mis kokuyor aynı gül bahçesi der. sen de oturursun benim ki neden gül gibi kokmuyor dersin. inanma,inanmaaa, i-nan-ma."

sustum lan bişey diyemedim. benim lafımdı halbuki bu.niye böyle oldu ki şimdi?