Vicdan azabı ne kötü birşeydir. Bildiğin içim yanıyor.Hiçbirşeye ağlamayan beni bile etrafı yıka döke ağlatıyor. Yıllar önce olmuş birkaç olay.. Ve karşı taraf hayatta değil,beni duymaz,görmez,bilmez artık..
Yolda,televizyonda birşey görüyorum,birşey duyuyorum. İçim parçalanıyor,yok olmak istiyorum.Çok da samimiyim. Bana verilen bu ceza ben ölene kadar son bulmayacak sanırım. Aynı cezam artmasın diye,kimseyi kırmak istemiyorum,özür diliyorum ama başarısız oluyorum,yenik düşüyorum gururuma,sinirime..
Ya da karşı tarafın haksız olmasına rağmen, dilediğim özüre anlam yüklemesi beni yoruyor. Neden bu kadar ağır gelir bazı şeyler?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder