duygularım işliyor

Bugün çok hoş bir şey oldu. Uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşımla görüştüm ve halen daha konuşmalarımız aklıma gelince sırıtıyorum.Çağlayan,samimi olduğum ve öyle gördüğüm ilk insan.

Ben anadolu lisesini ilk okuldan sonra kazananlardanım.Ve 7 yıl aynı okulda okudum.Arkadaşar aynı,hocalar aynı,bina,çevre hep aynı. Orta okuldayken iki şubeydik.Liseye geçince hem bu iki şubeyi hem de orta okuldan sonra anadolu lisesini kazananları karıştırıp sanırım 4 sınıf yapmışlardı. Ve doğal olarak sınıfta tanımadığım insanlar vardı.4 yıldır aynı sınıfta olduğum ve devamlı takıldığım kişilerle ayrı sınıflara düşmüştük. Hep böyle melankoli takılıyordum.Gene böyle melankolik bir şekilde müzik dinleyip camdan bakarken yanıma bi kız geldi."Aaa naber" falan diye konuşurken perde kafamıza indi.Çok da hoş olmuş bence.Arkadaşlığımız pekişti,başlar başlamaz.Her tenefüs pencere önünde buluşup Teoman dinlerdik.Bize geldi,ben onlara gittim,binbir yalanla onlarda kaldım.

Sonra sınıflarımız bir sonraki sene tekrar karıştı,sonraki sene bi kere daha ama hiçbirinde aynı sınıfa düşmedik.Anlatılacak o kadar çok şey var ki..Hepsi birden aklıma geliyor ve ne yazacağımı şaşırıyorum. Tarot kartları,fotoğraf makinası almak için tırsa tırsa karfura gitmemiz ve o köprünün üstünden geçerken acaba babalarımızın bizi orda görme ihtimali ne diye düşünmemiz,okuldan kaçıp eve gitmeler (millet nereye giderdi biz nereyee)..
O yıllar ikimiz içinde sorunluydu biraz.O yüzden kavga edeceğimiz zaman mektuplaşırdık.Hala duruyor,arada çıkarıp nostalji yapıyorum.

Konuşurken Çağlayan'dan samimi itiraflar geldi.Dedi ki " ilk zamanlar facebookuna baktığımda yanında başka insanları görünce kıskanıyordum seni,yanında ben olmalıyım diyordum,onlar geçici gerçek olan benim,sonraları beni unuttuğunu düşündüm,sonraları da hayat işte dedim." Benim de var itiraflarım. Üniversiteyi kazanıp gittiğinde sana mektup yazdım gönderdim,bilmiyorum geldimi,yerinde kocaman boşluk kaldı,hatta İstanbul'a ilk gittiğimde benim İzmit'te arkadaşlarım var zaten başkalarına gerek yok diyerekten bir süre tek tabanca takıldım.Seni unutmadım,bende seni kıskandım özellikle arkadaşlarınla uçakta olan fotoğrafını..Bensiz uçağamı bindin lan diye söylendiğimi bilirim.Ne yazık ki düğününe bile gelemedim.Ama çok isterdim.Bu yüzden siz düğün tazeleyin.

Biliyorum çok zaman geçti,bir çok şey değişti ama aynı frekansı yine yakalarız biz yaa.Teoman kasetini alıp İzmir'e geliyorum,bekle beni.Sırf sen dedin diye Tolga'nın engelini kaldırdım.Hee olurda online göremezsem mail atıcam " ben çıkışımı aldım,kusura bakma sana haber veremedim,kahveyi İzmir'de içerken iş mevzusunu konuşabiliriz." diye.Belki bugün benle konuşman buna işaretti.Aklıma girdin ama ucunda sen olmasaydın,gerçekten İzmir'e gelip seni görmek olmasaydı asla yapmazdım.

Gerçekten çok mutlu oldum.Gene gel,sık gel,hep gel benim dünyama.