abim o benim!

ben doğmadan bana armağan edilen abim! kapıdan girdiği anda kavga ederiz ama başka odaya geçtiğimizde sanki birbirine bağıran biz değilmişiz gibi yan yana oturup muhabbet ederiz. kimi zaman üzerime gelir ağlatır,kimi zaman derdiyle ağlatır,sevincimle havalara uçar,mutluluğuyla yüzümü güldürür..."para köpeğin olsun" diyip para gönderip,kontür gönderen,"pizza neli olsun" diye açıp soran,"leblebi aldım,gelirken kola kap soğuklarından" diyen,"git bana çay koy,yoksa döverim" diyen," gel lan sırtıma masaj yap" diyen,ya da " abi nasıl olmuşum" dediğimde " kıçıma kaş göz çizsem daha güzel olur" diye yorum yapan, burayıda okuyan abim..

yok olmaz,bırakmam seni. ne olursa olsun dibimde kalacaksın. eskiyi yad edicem şimdi. ben 6,sen 8 yaşındaydın. evde tek kalırdık.çocuğu çocuğa emanet etmişlerdi. ama çok da güzeldi eski zamanlar,keşke hiç büyümeseydik be abi. oyun oynarken kolumu incittim diye aklına gelen her ilk yardım kuralını uygulamıştın.suya tuttun,arko krem sürdün,sardın,oturdun benle ağladın. ya da kavga ettiğimizde kafamı yarmıştın sonra yine orayı saran sendin.geçen yıllarda yolda düştüm bayıldım diye,manyak gibi araba kullanıp beni hastaneye götüren yine sendin.gece kabus görünce,korktum diyince bana yer açardın,evden dışarda kaldığımda her saat başı arayıp,bıkmadan aynı öğütleri veren sensin ya da ilk söylemende su getirmedim diye döven de sensin ki bu yaşta bile aynı muameleyi görüyorum çarpıcam bir tane bir gün. her şeyi beraber yaşadık.beraber güldük,ağladık,dayak yedik.. kıçımızdaki dondan haberimiz yokken nelere kafa yorardık haklı bir şekilde. şimdi hep yollardasın ve ben çok geriliyorum. çünkü manyak gibi araba kullanıyorsun,ayrıca seni zart zurt arayanlarında ağzına sıçayım.

biliyor musun ,eski evdeyken seni yaz tatili için anneanneme yollamışlardı, ben tek kalmıştım evde. hep senin oturduğun yere bakıp ağlıyordum,çabuk gel diye.üniversiteye gittiğimde kazağının tekini de yanımda götürmüştüm,giymek için değil,onu görünce "abim var lan benim" diyordum,güven veriyordu bana.bir kaç kere ağlamanı gördüm ve o anlarda dünyada var olmuş ve olabilecek her şeyi bir anda benim için güçsüleştirdi.bir damla göz yaşın gözümü karartmama yeter.bilsem ki ölücem yine atlarım meydana.

abim o benim,

her zaman örnek aldığım, özenmekten utanmadığımdır
yeri doldurulamayacak kahramanımdır
dünya başıma yıkılsa yeniden inşa edeceğine inandığımdır
her istediğini yaptırabilen, isteyebilekceklerimi istemeden yapandır
çikolatamın yarısını paylaşarak yemeyi, tamamını yemekten daha lezzetli kılandır
okula başladığında kantinde aldıklarını kardeşine taşıyandır,
annem, “yemek bitmeden masadan kalkılmiyacak “ dediğinde benimle oturandır
bisikletinin önüne bindirip gezdirendir
bisiklete binmeyi öğreten, her düştüğümde kaldırandır
erkenden yatırıldığımızda yatakta oynanacak oyunlar türetendir
ışığı kim kapatacak tartışmasını, kim önce yatacak yarışına dönüştürendir
yarışmada hile yaparak kazandığında, yaptığı hileyi de öğretendir
harçlığımı kaybedip yanına gittiğimde kendisininkini çıkarıp verendir
annenin arkasından ağlamaya başladığımda elimi tutan eldir
yapamadığım ödevlere yardım eden, anlamadığım sorular anlatandır
anlamadığım yerleri benden daha iyi bilen, öğretendir
ufaklık muamelesi yapmadan herşeyini kardeşine anlatandır
eve geç kaldığımda arka çıkandır
okul dönüşü çantam ağır diye karşılayıp taşıyandır
üstünden çıkardığı herşeyi yatağıma atarak çaktırmadan arkasını toplatandır
bir gün evden ayrıldığında dağınıklığını toplamayı bile özlediğimdir
beğendiği filmleri getirip benimle ikinci bir kez daha izleyendir
kola, çikolata eşliğinde beraber film izlemeyi en çok sevdiğimdir
hiç üşenmeden her istediğinde pişirdiğim kahvesine keyifle eşlik ettiğimdir
öğrendiği, okuduğu her şeyi hevesle anlatarak devamlı yeni bişiler öğretendir
hasbelkader başka şehirde üniversiteye başlayınca en çok özlenendir
devamlı çağıran, gidiş dönüş biletlerimi alandır
üşümeyim diye hazırlanırken hava durumuna bakıp haber verendir
sabah kalkıp kahvaltı hazırlayan
ayrı kaldığımızda yapamadıklarımızı en çok aradağım, en çok özlediğimdir
ne kadar uzakta olursa olsun, çağırdığımda yetişeceğini bildiğimdir
hiç kimsenin olamayacağı kadar çok şeyim, canımın içidir

evlendin gittin,moralim çok bozuldu.sanki eskisi gibi olmayacak gibime geliyor bazı şeyler.eve geldiğinde " naber lan" diyip omuzuna bir yumruk atamıcakmışım gibi geliyor. bu kadar çabuk mu olacaktı olum bu işler. daha düzgün şeyler yazmak istersim ama doğukan dibimde,yine o ahiret sorularını bana yöneltiyor. seni seviyorum be abi, bazen kızıyorum ama olur öyle arada.özletme kendini.