markam için secdeye varıcam artık.

evet bir okul dönemini daha geride bırakmanın burukluğuyla size merhaba diyorum. "merhaaabaa". madem ferahladım,o zaman ortamı gerebilirim eheh.

bir çok arkadaşım beni "lüzumsuz" eleştirilerim nedeniyle geçimsiz,huysuz biri olarak algılıyor. sistemlerine ayak uyduramadım henüz. ama hiç önemi yok,kabullendim onların bu halini. misal şu an onlara göre gereksiz ama bana göre çarpıcı bir şeylerden bahsedicem.

markaların hayatımızda konumu ve önemi abilerim,ablalarım. tapıyoruz bazı şeylere, dinimiz oldu çoğumuz din = yobazlık diye düşünürken. gerçi artık marka oluşturmanın stratejisi de bu.

1950'lilerde markalandırma eşsiz satış teklifi kapsamında yürütülüyordu. bu, markanın değil fiziksel ürünün esas belirleyici olmasını gerektiriyordu.zaten kitlesel üretim yapıyorlardı,seçmeye imkanınız yoktu. 1960'larda gerçek duygusal satış teklifi markalarının ilk işaretini görmeye başladık. yani benzer ürünler en başta duygusal çağrışımları nedeniyle farklı algılanıyordu. coca-cola ile pepsi'yi düşünün olum. koladan ziyade markayı içiyoruz biz. 1980'lerde örgütsel satış teklifi ortaya çıktı. markanın ardındaki örgüt ya da şirket fiilen markanın kendisi olup çıkmıştı. onu diğerlerinden ayırt eden şey, örgütün felsefesiydi. nike yıllarca bu marka türüne bağlı kaldı.1990'lara gelince, markalar kendi başlarına öylesine muazzam bir güce ulaştı ki marka satış teklifi devreye girdi. marka, fiziksel üründen daha güçlüydü. harry potter mesela. bu markanın yatak çarşafından duvar kağıdına her boku var. hee bak bir de buna hello kity çok güzel örnek ama sonra değinicem. tiksiniyorum o pembe kediden. 1990'ların sonundan günümüze kedim satış teklifi olgusu çıktı. önceden marka imalatçıları markanın sahibi konumundaydı ama artık tüketici markaların sahibi. tüketici artık uyandı mı ne bok yedi anlamadım valla, şirketler koca bir pazara hizmet veremiyor artık. tüketicilerin hepsi farklı farklı şeyler talep ediyor. kendine özel bir şeyler arıyor. misal nike'ın sitesine girdiğinizde kendi papucunuzu dizayn edebilirsiniz.üretici bu kadar esnekleşti. buraya kadar hiçbir sorun yok. ama artık insanlar kafayı yedi olum. yok bilgisayar çağı yok iletişim çağı yok bokum çağı derken insanlar boşluğa düştü. tüketici çaresizce inanacak bir şeyler arıyor ve markalar da bunun yanıtı çotadanak veriyor. bunada bütünsel satış teklifi diyorlar.yani bu markalar, hem kendilerini geleneğe dayandıran ve dinsel karakteristikleri benimseyen, hem de aynı zamanda haber yaymanın bütünsel bir yolu olarak duyusal markalandırma yaklaşımından yararlanan markalardır. bir insan gidip louis vuitton gibi bir markanın çanta desenini ne diye kendine dövme yaptırır? kafam almıyor cidden. neyse dinleşmeye gelelim.

din, bize temelde duygusal bir düzeyde ulaşır. yani herhangi bir mantıksal tartışmayı kaldırmaz. konuşur konuşur susarsın anca. insanlar duygusal tatmin arıyorlar. hatta yapılan bir araştırmada ABD'de çocukların %76,6'sın inanacak bir şeyler aradıklarını söylemişler. gelin bana inanın diyecem de neyse, kendimce önemli şey izah ediyorum burda. hatta dinsel ve ruhani kitapların satışları %150 artmış bu sıralar. insanarın arayışları bu kadar fazla olunca, koca pazarı gören çakal markalar stratejilerinde değişime gidiverdiler gayrii. hatta "pazarlam krallarından biri" bunun için On Emir yazmış. bunları belirtmicem burda da örnek üzerinden gideyim diyorum.

hello kity nasıl lanet bir kedidir.gördükçe cinlerim tepeme çıkıyor. hele bir de koca koca karılar giyince abooooov. şimdi bu gudubet kedi japon çizgi kahramanı. bu kedi için dua siteleri var. " hello kity kirlilik nedir bilmeyen beyaz bir melektir, hello kity kutsal meryemdir, isa hello kity,hello kity tanrı'nın yarattığı ilk canlıdır" falan yazıyor bu sitelerde. hello kity arabaları,evleri,ne biliyim ben mutfak aletleri falan var ve sahibi kimse booook (vurgulu) gibi para kazanıyor azizim. bunu yazmamdaki amaç " ay ibnelere bak allah'a inanmıyor da gitmiş neye inanıyor" gibisinden bir şey ima etmek değil. adamlar bizim duygularımızla oynayarak paranın hasını yiyorlar lan. gökdelenlerin tepesinden bakıp bizim hakkımızda "ayaklı dolarcıklar" diye düşünüyorlar.

zamanında coca-cola için millet birbirine girmiş. tadını değiştiricez demişler. savaş çıkmış gibi kasa kasa toplamışlar kolaları. bir de eylem yapmışlar. onu geç amerika'dan meksika'ya geçerek kola stoklamışlar kodumun manyakları.

he bir de bak liderlerden söz edeyim. her yazılı ya da yazılı olmayan dinin liderleri var, peygamberleri var. marka yöneticileri de bunların başı işte. kişiler de markadır. michael jackson çocuklara taciz iddiasıyla yargılandığında, hayranları onun mahkeme giderlerini karşılamak için 2 milyon dolar gibi bir para toplamışlar. maykılın yok mu olum parası? adamın bildiğin cemaati var. bizden bir örnek; aziz yıldırım. yıl başında taraftarları cezaevinin oraya gidip yıl başı kutlamışlar. o havada,o vakitte başka işleri güçleri yokmuş gibi kalkıp gitmişler. adamın paranın kralını indirmiş cebine, biz sadece gönlü zenginler adamın prensler gibi yaşadığı cezaevine moral desteği olsun diye gidiyoruz.

bana bunlar çok saçma geliyor. zaten firmalar için de çok kötü bir müşteriyim. her şeyim demodedir artık. bilinçli bir şekilde duygularımızla oynayıp, arkamızdan nasıl kandırdık ama dalga geçip, paramızı yiyorlar. iphone almak için böbreğini satan insanlar mevcut aramızda.

zaten kıl oluyorum pazarlamacılara. bir onlar akıllı biz salağız. işe yaramayan pazarlama teknikleriyle gel anca mail at angutlar sizi. bak elalem din yapıyor markasından hödük. neyse şekerlerim durum bu. takdir sizin. ok kib öpt by.