son 2 sınavım ve son 2 makalem. ama motivasyonum düştü. leblebi deseler bile anlamayacak duruma geldim. biraz kızgınlığı dökeyim belki yararı olur.

2 aydan fazla bir süredir facebooku kapattım. hem moralimi bozuyordu hem zamanımı çalıyordu falan filan. bir kaç günden beri bir arkadaşımı arıyorum (nerdesin deeeniizz?) telefonu hep kapalı. başına bir şey mi geldi diye merak ettim. tek ulaşabileceğim yer facebooktu.açtım, bir şeyler yazdım ama hala cevap gelmedi. merakım devam ediyor.

dün bir arkadaşımı aradım yıl başı ayağına. epeydir de görüşmemiştik,konuştuk ettik. dedim ki buna "iatnabul'a gelirsen haber ver. ben de geleyim bir şekilde. oturur,konuşuruz." o da " eheheh meeheheh tamam haber veririm,özledim de zaten seni,sesini duymak iyi geldi." gibi laflar etti. severim de yani, ayrı bir yeri vardır bu arkadaşımın bende. neysee facebookta geziniyorum. ulan bir baktım bu zaten istanbul'daymış. devamlı şikayette bulunduğu arkadaşlarıyla boy boy fotoğrafları var. dedim yani insanı öpen(!) yaranıyor. ben çok şanssız bir insanım. arkadaş yönünden, okul yönünden, iş yönünden,hoca yönünden... şans faktörü insan hayatında önemli bir faktör. her ne kadar fatih terim "insan kendi şansını kendi yaratır." dese de şans önemlidir. ne diyeyim ki.