buralar eskiden dutluktu!

Hazır bayram yaklaşıyor.Eski bayramlar şöyleydi böyleydi diye biraz da ben "kafa ütüleyeyim". Bayram mevzusu değil aslında tam derdim.Biz ne ara,nasıl böyle olduk? bugün bunun hakkında bir beyin fırtınası kopartalım istiyorum.

İnsana saygı hiç bir zaman olmadı güzel yurdumda.Hep böyle para hırsı,rant kavgası, iktidarlık manyaklığı yüzünden belki de. Ramazan ayındayız malum, oruç tutanı var,tutmayanı var,tutamayanı var. Herkesin kendi problemi. Dedim ya saygı yok. Oruç tutana,tutmayanına da psikolojikde olsa bir şiddet var. Eskiden oruç tutan insalara nezaket gösterirlerdi. Ben 6 yıl anneannem ve dedemle yaşadım Tokat'ta. Alevi çoktur orda, adetler farklı. Bahçede yemek yiyen insanlar, ramazan ayı gelince oruç tutanlara ayıp olmasın diye evlerinde yemek yerlerdi ve iftara bahçelerinden topladıkları üzümleri gönderirlerdi. Dedemse, onların oruç tutma zamanları gelince aynı davranışı sergiler ve bakraçla yoğurt gönderirdi evlerine. Arada bir saygı var.

Şimdiyse iki taraf birbirne laf sokmakla kalmıyor fiziksel şiddet uyguluyorlar. İnançları ne olursa olsun söz söyleme hakkına sahip olduklarını düşünüyorlar. Oruç tutmayanı sokak ortasında dövüyorlar. Ya da ramazan ayında sokakta alkol alıyorlar. Yapmak istediklerinden değil de bir şeylere tepki,bişeylerin gözüne bişey sokmak istemek bence. Kimsenin ibadeti umrumda değil.Bana ne!

Dedim ya derdim saygı. Üç kuruşluk beyniyle, kıçındaki dondan habersiz,çevresinden gördükleriyle ya da duyduklarıyla bir şeylerden haberdar olan kıçı kırıklar benim inancıma laf edemez. İster oruç tutayım ya da tutmayayım.

Hangi şartlar bizi bu kadar kendini beğenmiş yaptı bilemiyorum. İbneleşiyoruz muntazaman!