kendimi çok yalnız hissediyorum bu sıralar. çevremdekiler genelde canları sıkıldığında,anlatacak bir şeyleri olduğu zaman arıyorlar. ama kimse "sen nasılsın?" cümlesini gerçekten nasıl olduğumu öğrenmek için kurmuyorlar.sadece genel telefon görüşmelerinin vazgeçilmez cümlesi olduğu için kullanıyorlar.
benim de kendimce sorunlarım var içinden çıkamadığım. benim de birine bir şeyler anlatma,dertlenme ihtiyacım var. sanırım hayal aleminde yaşamaya tekrardan dönmem gerekecek. hayali insanlar,hayali konuşmalar. zaten adım tedavi olması gereken insana çıkmış bir kere. bir olay eksik ya da fazla ne fark eder değil mi? ayrıca onların da ağzına sıçayım,kıçımın kenarları!
sonuç olarak,gerçekten üzgünüm.
Nasıl olduğunu merak edecek birilerinin varlığı ne denli mutlu eder iç dünyamızı bilirim. Samimi gelir mi bilmiyorum; ama gerçekten iyi olmanı temenni ediyorum. Sadece yazdıklarını okuduğum kişiye içten bir dilek benimkisi, iyi olursun umarım. Gerçekten iyi hissettiğinde üzgünlüğünden eser kalmaz inşallah ;)
YanıtlaSilbunun kesin bir tedavisi yok, bazı uğraşlarla geçici bi süre için unutabilirsin ama o her zaman yanıbaşındadır, seni asla bırakmaz. yalnızlık... bence alışmak lazım.
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilburcucum; teşekkür ederim. umarım hayatın boyunca iyi niyetli kalmayı başarabilirsin.inşallah hepimiz mutlu olduğumuz çizgiyi yakalayabiliriz.=)
YanıtlaSilhayalhanem; derdim yalnızlık değil. kişilerin bencil olması.. kendimi bazen kullanılmış hissediyorum ve bunu sindiremiyorum. karşımdakiler olayları,durumlarını anlatırken olumsuzluklarını bana da yüklüyorlar ve bir süre etkisinden çıkamıyorum.
GK; adam mı yiyorum hacı abi ben. =)